در سال 1372 به دنیا آمدم. 11 ساله بودم که در آزمون ورودی سمپاد شهرستان دزفول پذیرفته شدم. در کنار علاقه وافر به علوم انسانی، به دلیل باورهای اجتماعی درباره این رشته همواره از فکر کردن به تحصیل در آن اجتناب می‌کردم. سال دوم دبیرستان را به تحصیل در رشته‌ی تجربی گذراندم. در یک سالی که در رشته‌ی تجربی تحصیل می‌کردم، همانند گذشته به مسائل و مشکلات اجتماعی می‌اندیشیدم و تلاش می‌کردم از باورهای سنتی به این رشته فاصله بگیرم. در نهایت از سال سوم دبیرستان در رشته علوم انسانی مشغول به تحصیل شدم. در سال 1391، پس از کسب رتبه ی 27 در کنکور کارشناسی، به دلیل علاقه و همچنین اهمیت رشته‌ی ارتباطات، این رشته را برای تحصیل در دانشگاه تهران انتخاب کردم و به صورت ویژه بر حوزه‌ی کودکان و نوجوانان تمرکز کردم و تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی ارشد نیز در این رشته ادامه دادم. می دیدم که در دانشکده های برتر ارتباطات در جهان طرح های پژوهشی مختلفی با محوریت افزایش مهارت‌های دیجیتال کودکان و نوجوانان و همچنین کاهش مواجهه‌ی آنان با محتوای نامناسب و پرخطر در حال اجراست. در حالی که بسیاری از این طرح ها در سطح جهانی و با مشارکت کشورهای مختلفی در حال اجرا بودند، جامعه‌ی ایران در هیچکدام از طرح های بین المللی مشارکت نداشت. از طرفی در جامعه‌ی ایران با وجود نگرانی‌های زیاد در خصوص استفاده‌ی کودکان و نوجوانان از فضای مجازی، برنامه‌ی آموزشی جامعی برای کمک به افزایش ایمنی کودکان و هم چنین بهره بردن از امکانات این فضا وجود ندارد. به همین دلیل تصمیم گرفتم با ادامه ی تحصیل در مقطع دکترا در یکی از بهترین دپارتمان های ارتباطات در جهان، ابتدا به روز ترین متدهای در حال اجرا در این حوزه را بیاموزم و سپس پلی میان محیط آکادمیک ایران در حوزه ی ارتباطات و رسانه با دانشگاه های برتر جهان ایجاد کنم. امیدوارم با تحصیل و کسب تجربه در عرصه ی بین المللی بتوانم گامی در جهت افزایش ایمنی و همچنین مهارت های کودکان و نوجوانان ایرانی بردارم.
موسسه‌ی حامی به دنبال توسعه علوم انسانی و اجتماعی در کشور به ویژه توسعه دانش مدیریت و حکمرانی (governance) است. بدین منظور ما سعی می کنیم از فعالیت‌هایی که سبب گسترش دانش عمومی نسبت به این علوم می شود حمایت کنیم.
