در اواخر خرداد 1371 در شهرستان قروه استان کردستان متولد شدم و کلیه مقاطع تحصیلی تا دبیرستان را در همین شهرستان به پایان رساندم و پس از موفقیت در کنکور سراسری در دانشگاه علامه طباطبایی تهران پذیرفته شدم. در سال های کارشناسی، کارورزی بالینی در موسساتی مانند انجمن ام اس ایران ، بیمارستان کودکان مبتلا به سرطان محک و همکاری با انجمن حمایت از حقوق معلولان باران توجه مرا به این موضوع جلب نمود که رواندرمانی به معنای یک مداخله بالینی چگونه باید خاص بودگی خود را برای انواع چالش های روانشناختی و هیجانی ارتقا دهد و نقش مکانیسم های شخصیتی و هیجانی پایه در سازگاری با رنج های روانشناختی چیست؟ با همین دغدغه تحصیلاتم را در رشته روانشناسی بالینی پی گرفتم و در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی تهران با رتبه ممتاز پذیرفته شدم در این سال ها تجربه شاگردی اساتید برجسته دانشگاه های تهران از جمله دکتر حسین اسکندری، دکتر قربانی و دکتر احمد برجعلی سبب شد تا فهم بسیار عمیق تری از این موضوعات بیابم و به شکل خاص بر این موضوع متمرکز شوم که چرا برخی از افراد وقتی با چالش های روانشناختی پیچیده و سوگ های عمیق رو به رو می شوند کمتر به خود و دیگران آسیب می زنند و با کارآمدی بیشتری بحران ها را پشت سر می گذارند و نقش ساختارهای روانی و اجتماعی حفاظتی در منطقه مجاور رشد این افراد چیست؟
بر اساس همین دغدغه در دوره دکتری روانشناسی به شکل همزمان در ورودی دو دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران و علامه طباطبایی تهران با رتبه ممتاز پذیرفته شدم و به دلیل نگاه اجتماعی که داشتم در این مقطع نیز دانشگاه علامه طباطبایی را انتخاب نمودم تا دغدغه هایی که داشتم را با مداومت بیشتری زیر نظر اساتید پیگیری نمایم. در طول سال های دکتری نیز به شکل وسیع تر بیشتر پژوهش هایی که داشتم به دنبال ایجاد این پیوند بود که چگونه می توان از داده های شواهد محور روانشناسی بالینی و شخصیت در کاهش آسیب های اجتماعی استفاده کرد و به عبارتی آن را از فضای فردی و کلینیکی صرف بیرون برد و در سطح سیاست گذاری های کلان اجتماعی مورد کاربست قرار داد با همین نگاه به یکی از مهمترین آسیب های اجتماعی در حال رشد پرداختم و آن مفهوم رفتارهای خود آسیب رسان و رفتارهای پرخطر در میان جوانان بود و در این پژوهش که جامعه آماری وسیعی دارد به این موضوع می پردازم که چه مکانیسم های شخصیتی و هیجانی باعث می شود افراد در بزنگاه های سخت روانشناختی به سمت رفتارهای خودآسیب رسان (خودکشی، خودزنی، خود مراقبتی پایین و…) ویا رفتارهای پرخطر (خشونت، اعتیاد، رانندگی پرخطر و…) سوق پیدا کنند و یک مدل نو برای این موضوع مطرح نموده ام که مورد توجه پروفسور زیگلر قرار گرفت که یکی از برجسته ترین روانشناسان متخصص این حوزه در جهان است و در حال حاضر ریاست دپارتمان روانشناسی «دانشگاه هومبولت برلین» را بر عهده دارد.
بر این اساس امیدواریم بتوانیم از نتایج حاصل از این دوره بتوان یک ابزار غربالگری اولیه طراحی کرد تا در سطح وسیع افراد در معرض خطر را شناسایی و از سطح آسیب های روانی و اجتماعی حاصل از آن کاست و پیشگیری های بهتری انجام داد. در این راستا موسسه وزین «حامی علوم انسانی» با حمایت سخاوتمندانه این دوره را ممکن ساخت و فرصتی فراهم شد تا از تجربیات آکادمیک به روز دنیا در حوزه علوم انسانی بهره مند شوم و امیدوارم در آینده نزدیک به عنوان عضو کوچکی از خانواده فرهیخته حامی در راستای اعتلای علوم انسانی ایران عزیز گام بردارم.
موسسه‌ی حامی به دنبال توسعه علوم انسانی و اجتماعی در کشور به ویژه توسعه دانش مدیریت و حکمرانی (governance) است. بدین منظور ما سعی می کنیم از فعالیت‌هایی که سبب گسترش دانش عمومی نسبت به این علوم می شود حمایت کنیم.
