متولّد سال ١٣٦٨ در تهران است. پس از کسب مدال نقرۀ المپیاد کشوری کامپیوتر و مدال طلای المپیاد کشوری ریاضی در دورۀ دبیرستان، دانشجوی رشتۀ ریاضیات در دانشگاه صنعتی شریف شد. دربارۀ ریاضیات و نیز در مواجهات پراکنده‌ای که با علوم تجربی نیز داشت، از همان بدو امر مشخّصاً دل‌مشغول مبادی و مبانی معرفت‌شناختی و هستی‌شناختی بود. از این رو، در باب منطق و مبانی ریاضیات، تلاش نمود که در حدّ وسع از محضر حکیمانۀ دکتر اردشیر بهره‌مند گردد. به علاوه، هرچند علایق گسترده‌ای در حوزۀ علوم انسانی داشت، رفته رفته دریافت که می‌تواند جدّی‌ترین آن‌ها را ذیل قلمروی فلسفه جای دهد. این ملاحظات و تجربۀ مستقیمِ دروس گروه فلسفۀ علم دانشگاه شریف، برای او تردیدی باقی نگذاشت که رشتۀ فلسفه را برای ادامۀ تحصیل برخواهد گزید. به عنوان دانشجوی کارشناسی ارشد فلسفه وارد دانشگاه شهید بهشتی شد. طولی نکشید که تصمیم گرفت به طور تخصّصی حوزۀ مابعدالطّبیعه را دنبال کند. در انتهای دورۀ سه سالۀ کارشناسی ارشد، با راهنمایی دکتر ایلخانی از پایان‌نامه‌ای در قلمروی مابعدالطّبیعۀ ارسطو دفاع نمود. رویکرد تجربه‌گرایانه و در عین حال معطوف به تبیین ارسطو و دیگر مشّائیان (یونانی و اسلامی) در حوزۀ مابعدالطّبیعه، نظرگاهِ او را شدیداً تحت تأثیر قرار داد. پس از کسب رتبۀ نخست در آزمون دکتری فلسفه، این مقطع را نیز در دانشگاه شهید بهشتی آغاز نمود. در امتداد دغدغه‌های پیشین، از آنجا که توجّه جدّی جستارهای معاصر مابعدالطّبیعی به علوم تجربی را اجتناب‌ناپذیر می‌یافت، با شروع مطالعات دورۀ دکتری بیش از هر چیز بر ابعاد مختلف ارتباط مابعدالطّبیعه و علم متمرکز شد. با راهنمایی اساتید خود، دکتر مسگری و دکتر شیرازی، از طرح تحقیقی با عنوان واقع‌گرایی ساختاری وجودی و نسبت آن با یکتاگرایی تقدّمی دفاع نمود. در راستای پیش‌برد بهتر این تحقیق، مکاتبات و تلاش‌های او برای سفر مطالعاتی آغاز شد، و در پی پذیرش پروفسور چاکراوارتی که یکی از فلاسفۀ برجستۀ حوزۀ مابعدالطّبیعۀ علم است، دانشگاه مَیامی به عنوان مقصد سفر وی انتخاب گردید. اکنون، اعلام مساعدت محبّت‌آمیز مؤسّسۀ حامی، امید او برای نهایی‌شدن و انجام‌شدنِ مطلوب این سفر را بسیار افزایش داده است.