در سال ۲۰۱۶ به دلیل علاقه زیاد به تحقیق در حوزه شرق‌شناسی و تجربه تحصیل در فضایی متفاوت با آنچه پیش از آن در ایران تجربه کرده بود تصمیم گرفت این رشته را در یکی از دانشگاه‌­های خارج از ایران دنبال کند و موفق به اخذ پذیرش از یکی از دانشگاه­‌های پیشرو در این رشته (دانشگاه شیکاگو) شد. از آنجاکه اخذ بورسیه تحصیلی در حوزه‌­های مختلف علوم انسانی بسیار رقابتی ­تر از سایر رشته­ ها می‌باشد و تعداد بورسیه‌­های فول فاند بسیار محدود، موفق به اخذ بورسیه کافی از طرف دانشگاه نشد و آن زمان بود که پوستر موسسه حامی که در یکی از کانال­‌های تلگرامی دیده ­بود نظرش را جلب کرد. به گفته خودش حتی فکر نمی­‌کرد چنین موسسه ­ای در ایران حتی وجود خارجی داشته باشد و یا اگر داشته باشد بورسیه­‌ها را از روی شناخت و روابط قبلی صرفاً به اشخاص خاصی اعطا می­‌کند. برخلاف تصورات او پس از چند هفته از طرف موسسه دعوت به مصاحبه شد. علیرغم نور ضعیفی که در دلش روشن شده بود همچنان با ناامیدی در مصاحبه شرکت کرده و امیدی به نتیجه آن نداشت. می­‌دانست در خارج از ایران مؤسسات بورسیه متعددی وجود دارند و دانشجویان را بر اساس ضوابط و معیارهای خاصی گزینش و مورد حمایت قرار می­‌دهند؛ اما چنین موسسه­ ای در ایران برای شخص او کاملاً جدید و ناشناخته بود. در کمال ناباوری پس از مدتی ایمیل تبریکی از طرف موسسه دریافت کرد که از پذیرفته شدنش خبر می‌­داد. علاوه بر اعطای کمک هزینه تحصیلی، موسسه حامی در فرایند دریافت نامه آی بیست و اخذ ویزا نیز بسیار حمایتگر و مفید واقع شد.