سال ۱۳۶۰ در شهر شیراز متولد شدم و در سال ۱۳۷۸ تحصیلاتِ کارشناسی خود را در رشته‌ی مهندسی کامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف آغاز کردم. در ضمنِ تحصیل در دوره‌ی کارشناسی، به دلیل علاقه به موضوعات علوم انسانی، به طور کلّی، و و مسائلِ فلسفی، به طور خاص، در برخی کلاس‌های گروه فلسفه‌ی علم دانشگاه شریف نیز ثبت‌نام یا به طور آزاد شرکت می‌کردم. شرکت در این کلاس‌ها و آشناییِ جدی‌ترم با فلسفه‌ی تحلیلی، به‌عنوان جریانِ اصلیِ فلسفی در جهانِ فلسفه‌ی آکادمیکِ انگلیسی‌زبان در قرن بیستم، سبب شد که با پایانِ تحصیلات کارشناسی‌ام در گرایشِ سخت‌افزارِ مهندسی کامپیوتر، تصمیم به تغییر رشته بگیرم. بدین ترتیب در سال ۱۳۸۴ شروع به تحصیل در دوره‌ی کارشناسی ارشد فلسفه‌ی علم در دانشگاه صنعتی شریف کردم و با این کار مطالعه‌ی رسمی، جدّی، و آکادمیک خود را در فلسفه آغاز کردم و آن را در همه‌ی سال‌های بعد با تمرکز بر فلسفه‌ی زبان دنبال کردم. من این شانس را داشتم که بلافاصله پس از پایان دوره‌ی کارشناسی ارشد در سال ۱۳۸۷ تحصیلاتِ دکتری خود را در رشته‌ی فلسفه‌ی تحلیلی پژوهشگاه دانش‌های بنیادی (IPM) آغاز کنم و بتوانم، با بهره‌گیری از فضای طراز اولِ حرفه‌ای آموزش و پژوهش فلسفی در این پژوهشگاه، با کارِ آکادمیکِ فلسفی حرفه‌ای آشنا شوم. در این دوره، و مشخصاً در رساله‌ی دکتری خود، پژوهش در زمینه‌ی مبحثِ ارجاع در فلسفه‌ی زبان را ادامه دادم. در این میان بهره‌مندی از فرصتِ مطالعاتی شش ماهه در انستیتو ژان‌نیکوی پاریس و کار زیر نظرِ یکی از مهم‌ترین فیلسوفانِ زبان معاصر، فرانسوا رکانتی، فرصتِ بی‌نظیری را برای من فراهم کرد. در سال‌های پس از پایان دوره‌ی دکتری و در ضمنِ کار به عنوانِ محقق پسادکتری در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی تلاش کردم ارتباطِ میان پژوهشکده‌ی فلسفه‌ی تحلیلی این پژوهشگاه و انستیتو ژان‌نیکو پاریس را تقویت کنم که نقطه‌ی اوج این ارتباط‌ها، تا کنون، برگزاری کنفرانسی در فلسفه‌ی زبان در بهار ۲۰۱۸ با همکاری هر دو مؤسسه در تهران بوده است. شرکت در کنفرانس «تصدیق و هنجارهای آن» در بهار ۲۰۱۹ که با حمایت مؤسسه‌ی حامی امکان‌پذیر شد، علاوه بر این که به لحاظِ پژوهش‌های شخصِ من بسیار مفید بود، فرصتی برای برداشتنِ گامی دیگر در جهتِ تقویت این ارتباط‌های دوجانبه بود که امیدوارم در آینده بتواند برای دانشجویان و محققان فلسفه در ایران مفید باشد.