همه چیز از یک کلاس درس در دوره لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی در دانشگاه شهید بهشتی شروع شد؛ وقتی که استادم جناب آقای دکتر نجومیان صحبت از رشته‌ای دانشگاهی کردند به نام “ادبیات کودک” که مدت­‌ها بود در دنیا به رسمیت شناخته شده بود و در ایران به تازگی صحبت از برنامه‌ریزی برای شروع آن بود. باورم به این حقیقت که تجربه‌­های کودکی آثار عمیقی بر زندگی افراد دارند، در کنار علاقۀ همیشگی‌ام به ادبیات و کودکان مرا مصمم کرد که این مسیر را برای زندگی‌ام انتخاب کنم. چند سال بعد از آن روز، تحصیل در دورۀ فوق لیسانس ادبیات کودک را در همان دانشکده شروع کردم و هم­زمان با تحصیلات آکادمیک، در حوزۀ نویسندگی خلاق برای کودکان نیز آغاز به فعالیت کردم. بر خلاف دیدگاه برخی که پژوهش نظری و تجربۀ خلاق را جزیره­‌هایی دور از هم می‌بییند، من دانش و تجربه‌­ای که جداگانه از این دو مسیر کسب می‌کردم را مکمل‌های بی‌­نظیری یافتم و مصمم‌­تر شدم که در هر دو مسیر تا جایی که می ­توانم پیش روم. کار نویسندگی را با حضور در ورک‌شاپ­ها و دوره‌­های آموزشی مختلف و تحت نظر اساتید بزرگی چون فریدون عموزاده خلیلی ادامه دادم. اما ادامۀ مسیر اکادمیک در ایران میسّر نبود. چرا که دوره‌­ای برای دکتری این رشته تدوین نشده بود و هنوز برای برگزاری همان دوره­‌های فوق‌لیسانس نیز به شدت نیاز به حضور اساتید متخصص رشته احساس می‌­شد. عزمم را جزم کردم و برای رسیدن به قلّه­‌هایی که برای ادبیات کودک ایران آرزو داشتم، مسیر تحصیل در دانشگاهی با پیشینۀ غنی از مطالعات ادبیات کودک و تحت نظر اساتید برجسته و پیشگام دنیا در این حوزه را انتخاب کردم.