سال ۱۳۶۵در تهران متولد شدم. دوران نوجوانی را در مشهد سپری و در دبیرستان سمپاد این شهر تحصیل کردم. به دلیل پر رنگ بودن جنبه‌ی تحلیلی و استدلالی ذهنم، رشته‌ی ریاضی و فیزیک را در دبیرستان ادامه دادم اما ضمنا به هر نوع مطالعه‌ای که به موضوع انسان بپردازد بسیار علاقمند بودم. علاقه‌ی همزمان به این دو حوزه سبب شد رشته‌ی مهندسی پزشکی دانشگاه امیرکبیر را برای ادامه‌ی تحصیل برگزینم و با موفقیت و افتخار آن را تا کارشناسی ارشد به پایان برم. در این دوران خیلی زود به سمت مطالعات سیستم عصبی گرایش پیدا کردم و در هر دو مقطع روی سیستم عصبی-عضلانی-اسکلتی پژوهش و فعالیت نمودم. پس از فارغ التحصیلی نیاز شدیدی به کسب دانش در حوزه‌ی علوم انسانی، بخصوص ساز و کار ذهن در بروز رفتارهای اجتماعی انسان در خود حس کردم تا اینکه با رشته‌ی تلفیقیِ علوم اعصاب شناختی آشنا شدم و آن را بسیار جالب و پاسخگو یافتم. این آشنایی منجر به آغاز دوره‌ی دکترا در این رشته در پژوهشگاه دانشهای بنیادی (IPM) و تمرکز بر روی شاخه‌ی شناخت اجتماعی و تصمیم‌گیری شد. در دوره‌ی دکترا دو پژوهشِ رفتاریِ مستقل در حوزه نقش تضاد شناختی (در دو سطح مختلف) در پدیده‌های اجتماعی انجام دادم: یکی در مورد نقش میزان صمیمت بین فردی در کنش‌های جمعی و دیگری در مورد توجیه انتخاب‌های دشوار و تغییر ترجیحاتِ ناشی از انتخاب توسط افراد در تصمیم‌گیری‌های جمعی. در مطالعه‌ی اول تضاد در سطح میکرو و بین محرک و پاسخ، و در مطالعه‌ی دوم تضاد در سطح مزو، میان گزینه‌های انتخاب، و در سطح ماکرو، بین تصمیمات افراد، مطرح بود. با حمایت موسسه حامی توانستم نتایج این دو پژوهش را در نشست تخصصی انجمن روانشناسی اجتماعی اروپا در آلمان و کنفرانس انجمن روانشناسی شناختی اروپا در اسپانیا ارائه کنم. در هر دوی این رویدادها تنها پژوهشگر ایرانی و از کشور ایران بودم و خوشحالم که توانستم گامی در جهت معرفی جایگاه کشورم در علوم شناختی بردارم. علاوه برا این، ماحصل شرکت در این رویدادها دیدار و برقراری ارتباط با پژوهشگران برجسته‌ی حوزه و در پی آن مطلع شدن از مطالعاتی بود که پیشتر آنها را ندیده بودم در حالیکه برای بحث در مورد نتایج حاصل از پژوهش‌ها بسیار به جا و مفید بود.